Prolog ('Ménage à trois')

Betowała Lily.
***

            Grupa przyjaciół siedziała w jednym z elitarnych klubów w Los Angeles, świętując sukces. Sześciomiesięczna, międzynarodowa trasa koncertowa była zdecydowanie jednym z największych osiągnięć wokalisty. Sam czasami jeszcze nie mógł w to uwierzyć, mimo że nie brakowało mu pewności siebie. Były chwile, kiedy potrząsał z niedowierzaniem głową i szczypał skórę na przedramieniu, aby upewnić się, że to nie jego senne wymysły. Tysiące ludzi na halach koncertowych oraz obcy, rozpoznający go na ulicach i proszący o autografy. Zawsze o tym marzył, ale podświadomie wątpił, że jest mu to pisane. Adam – bo tak piosenkarz miał na imię – czarnowłosy, wysoki, przystojny mężczyzna o niebieskich oczach, sławę zyskał dzięki niezwykłemu głosowi i orientacji seksualnej. Ten ostatni fakt nie za bardzo go cieszył, ponieważ uważał to za cechę równie istotną w tym zawodzie, co długość małego palca w lewej stopie. Opinia publiczna uważała jednak inaczej.

Ostatni koncert, jaki zagrał wraz z zespołem poprzedniego wieczoru, oznaczał zamknięcie pewnego rozdziału. Udało im się stworzyć zgraną grupę, ale przede wszystkim paczkę przyjaciół. Czarnowłosy wątpił, że jeszcze kiedyś spotkają się w takim gronie. Miał nadzieję, że przynajmniej niektóre z przyjaźni przetrwają. Przyzwyczaił się do tych ludzi i do ich ciągłej obecności. Wiedział, że powrót do pustego, dwupoziomowego mieszkania w Brentwood nie będzie łatwy. Nie mógł się doczekać kilku tygodni odpoczynku, ale miał nadzieję, że starzy przyjaciele o nim nie zapomnieli i nie pozwolą mu się nudzić. Po tym, jak jego kariera zaczęła rozwijać się w zastraszającym tempie, nie poświęcał im zbyt wiele czasu. Przeprowadzka do bogatszej dzielnicy zaraz po wydaniu płyty dodatkowo go od nich odseparowała.

W trasie wiele się wydarzyło. Każdy widział między nim a basistą – Tommym, niskim, uroczym blondynem – chemię podczas koncertów. Musiał nie raz powtarzać, że jego przyjaciel woli dziewczyny, a pocałunki są tylko elementem show. Prawdą było, że Tommy niesamowicie mu się podobał. Drobniejszy, śliczny i świetnie się dogadywali. Był w jego typie i jedyne, co stało na przeszkodzie, to orientacja muzyka. To, że chłopak był otwarty i pozwalał mu na drobne gesty, nie oznaczało, że połączy ich wielka miłość. Adam doskonale to rozumiał. Starał się żyć własnym życiem i traktować go jak przyjaciela. Po jednym z koncertów poznał nawet w barze uroczego chłopaka o imieniu Sauli. Ten tleniony blondyn z Finlandii od razu mu się spodobał. Utrzymywali kontakt przez jakiś czas, po czym uznali, że związek na odległość raczej nie wypali. Nadal do siebie dzwonili, ale niczego sobie nie obiecywali i nie określali tej relacji mianem związku. Fin był realistą i nie wierzył w miłość, która pokona wszystkie przeciwności. Twierdził, że nie można być razem przez telefon.

Bar, w którym zespół postanowił spędzić tą noc, był raczej miejscem do siedzenia, picia, rozmów oraz grania w bilard i lotki, niż do tańczenia. Takie miejsce, gdzie grupa przyjaciół mogła spędzić miło czas, zapominając o całym świecie. Kiedy wszyscy już byli pod wpływem dużych ilości alkoholu, rozmowy zaczęły schodzić na bardziej intymne tematy.

– Adam, kochanie, jak tam twoje relacje z fińskim blondynkiem? Przyjedzie tu, żeby odwiedzić twoje łóżko? – zapytała zaczepnie Brookes, tancerka i choreografka, która dbała o układy do poszczególnych utworów w czasie trasy.

– Czy to na pewno twoja sprawa? Odkąd to wchodzisz z butami do mojego łóżka? – Udał oburzenie, ale tak naprawdę bawiła go ta ciekawskość przyjaciół, bo nie tylko dziewczyna patrzyła w tej chwili w jego stronę. Chcieli znać każdy, nawet najbardziej intymny szczegół jego życia. Gdyby nie to, że był otwarty i miał do swojej osoby duży dystans, nie wytrzymałby z nimi tych kilku miesięcy.

– Od zawsze i nie widzę powodu, żeby to zmieniać – oświadczyła stanowczo, potwierdzając swoje zdanie dopiciem swojego drinka i odstawieniem mocno szklanki na stół.

– Tak, wiem, że jestem seksowny i trudno mi się oprzeć. Jednak wybacz, ale gram w innej drużynie. A jeśli chodzi o Sauliego, nic między nami nie ma. On nie wierzy w związki na odległość. Przynajmniej tak twierdzi. Kto wie, co siedzi w jego głowie. Było nam razem dobrze, ale to tylko przygoda – wyjaśnił, po czym na chwilę się zamyślił. Gdyby teraz spojrzał na basistę, dostrzegłby ulgę wymalowaną na jego twarzy. – Chyba czas zacząć polowanie bliżej domu – dodał po chwili z chytrym uśmiechem. W jego oczach można było dostrzec tajemniczy błysk, kiedy rozejrzał się po sali udając, że wyszukuje potencjalnej „ofiary”.

– Nie myśl sobie, że jesteś jakimś bogiem seksu, który wyciągnie rybę za każdym razem, gdy zarzuci wędkę. Sauli dał ci kosza, Tommyego też nie udało ci się przekonać.

– Ej! Nie rozpędzaj się tak! – przerwał Isaacowi, perkusiście, Adam. – Tommy to zupełnie inna historia. Jesteśmy przyjaciółmi i nie zamierzam mu się narzucać.

– Może powinieneś – wymruczał blondyn pod nosem, wypijając kilka łyków piwa z butelki, którą trzymał w dłoni.

            Adam udał, że nie słyszał wypowiedzianych przez chłopaka słów. To wydawało się najlepszym rozwiązaniem. Jeżeli jego przyjaciel miał jakieś wątpliwości dotyczące ich relacji, prędzej czy później powie mu o tym. Tommy był dość specyficzną osobą. Ciężko mu było zaaklimatyzować się w nowym otoczeniu, zaufać nowopoznanym ludziom. Adam przekonał się o tym już podczas prób przed trasą. Chłopak przychodził jakiś smętny, przygaszony, prawie się nie odzywał. Robił co mu się kazało, ale wspólnych spotkań unikał jak ognia. Jedyną osobą, przy której od razu poczuł się pewnie, był wokalista. Tylko z nim rozmawiał, śmiał się i był naprawdę sobą. Czarnowłosy szybko zrozumiał, że basista jest zwyczajnie nieśmiały i boi się odrzucenia. Jak później mu powiedział, zawsze miał wrażenie, że ludzie mają go za dziwoląga i krzywo na niego patrzą. Adam zyskał jego zaufanie, kiedy na przesłuchaniu oświadczył, że przyjmuje tylko ludzi bezwarunkowo tolerancyjnych. Czego piosenkarz nie wiedział, duży wpływ na nastawienie blondyna miała wzmianka, że jest śliczny. Adam nawet nie pamiętał, że tak go nazwał, ale na te słowa basista oblał się wtedy rumieńcem i poczuł stado motyli w brzuchu. Potem wokalista często zapraszał chłopaka do siebie, aby spędzić wspólnie wieczór przy piwie i filmach.

            Całe oblicze Tommyego Adam miał okazję ujrzeć trochę później. Basista zaprosił go na spotkanie z przyjaciółmi. Twierdził, że musi się nim pochwalić przed swoją paczką. Wokalista nie mógł mu odmówić. Wtedy zobaczył całą energię, radość i otwartość, jaką miał w sobie Tommy Joe. Szalony taniec, głupie dowcipy, które jakimś cudem wszystkich bawiły, ale przede wszystkim szczery uśmiech i bliskość wobec przyjaciół, urzekły Adama. Nagle drobny, przestraszony chłopak stał się duszą towarzystwa. Obejmował przyjaciół, rozmawiał o wszystkim. Po tym wieczorze powiedział mu, że takiego właśnie chce go oglądać już zawsze. Chłopak rzucił mu się wtedy na szyję i złożył delikatny pocałunek na jego wargach, stwierdzając, że zobaczy, co da się zrobić. Z czasem przyzwyczaił się do grupy i podczas trasy był tym samym otwartym, pogodnym chłopakiem, jakiego Adam zobaczył na imprezie z przyjaciółmi. Bywały momenty, kiedy zamykał się w sobie, albo nie chciał czegoś powiedzieć. Wtedy należało czekać, aż wszystko przemyśli i sam zdecyduje się wyjawić tajemnicę. Męczenie go i dopytywanie o wszystko tylko pogarszały sprawę. Wszyscy inni też o tym wiedzieli, więc zignorowali burknięcie blondyna i zmienili temat.

            Tej nocy basista wydawał się jakiś dziwny. Zupełnie, jakby zamknął się we własnym świecie, intensywnie nad czymś myślał i odciął się od rzeczywistości. Nikt nie wiedział, co dzieje się w jego głowie, co go trapi. Widzieli jedynie, że jest przygaszony i bardzo zmartwiony. Nie byli pewni, czy to przez koniec trasy, czy może z innego powodu. Blondyn nie zamierzał ułatwiać im zgadywania. Mimo usilnych próśb, nie dał się przekonać i opuścił grupę tuż po północy. Nawet błagania Adama, którym zazwyczaj ulegał, tym razem nie przyniosły rezultatu i nie zatrzymały go w lokalu.

***

Tak oto zaczynam nowe opowiadanie. Nie wiem, jak długie będzie, ani jak często pojawiać się będą rozdziały. Mam jednak nadzieję, że przypadnie wam do gustu. 

Chciałam też zadedykować to opowiadanie Kitty, dzięki której narodził się pomysł. Gdyby nie Twoje opowiadanie, pewnie nigdy nie zajęłabym się tą tematyką. W tej kwestii jesteś moją muzą. :)