Zagram koncert w parkowej alejce,
Wśród spadających liści, pośród szumu drzew.
Zagram za jeden beztroski uśmiech
Przechodnia, który wciąż spieszy się
I niech tańczy ze mną słońce i niech śpiewa deszcz!
Teraz już wiem na pewno: życie piękne jest!
A zasypiając znów w gwiazdy patrzeć chcę.
To w nich nieskończoność snów i wieczność kryje się.
I tracąc wszystko chcę uśmiechać się.
Mam marzenia, to tylko ważne jest, to tylko liczy się.
Pobiegnę przez życie z gitarą na ramieniu
I z muzyką w sercu, którą przynosi każdy dzień.
Z uśmiechem na ustach popłynę daleko,
Bosymi stopami będę chodzić pośród chmur.
I niech mówią: „głupia, nie tak łatwo żyje się”
A ja mimo wszystko tego właśnie chcę.
P.S. Kolejny wiersz, który bardziej nazwałabym piosenką.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz